Ο Γάλλος ηθοποιός, Αλέν Ντελόν, γεννημένος στις 8 Νοεμβρίου 1935, πέθανε στις 18 Αυγούστου σε ηλικία 88 ετών
Η αγγελική ομορφιά του και η ιδιαίτερη παρουσία του έφεραν επανάσταση στον κινηματογράφο στις ταινίες των Clément, Melville και Visconti.
Ποιος, ποιος άλλος, μπορεί να συμπεριλάβει στο βιογραφικό του τον Clement, τον Antonioni, τον Visconti, τον Losey, τον Melville; Ήταν ο Swann, ο Zorro και ο Chaban-Delmas.
Φύτεψε ένα τσεκούρι πάγου στο πίσω μέρος του λαιμού του Τρόστσκι και κατέκτησε το Σύδνε της Ρώμης. Έπαιξε τον Σιμενόν, δούλεψε για τον Γκοντάρ στα τέλη της ζωής του, αυτόν που τον είχε αποφύγει το νέο κύμα.
Σε όλη του την καριέρα, συγκρίθηκε με το alter ego του Jean-Paul Belmondo. Οι δυο τους αντιμετώπισαν ο ένας τον άλλον στο Borsalino (1970), συναντήθηκαν ξανά στο Une chance sur deux (1998). Είχαν κουβαλήσει στους ώμους τους τον γαλλικό κινηματογράφο. Αυτό το έργο τελικά τους είχε κουράσει. Ο Ντελόν κράτησε το έπαθλο ψηλά για τους Γκαμπίν και Βεντούρα, δύο κολοσσούς. Ο θαυμασμός του στόχευε στον Τζον Γκάρφιλντ.
Alen Delon, ubedljivo najlepsi muskarac … #caosvima pic.twitter.com/hzaPsVNogo
— Ljubina Ilic (@LjubinaIlic) June 2, 2024
Ο Αλέν Φαμπιάν Μορίς Μαρσέλ Ντελόν (γαλλικά: Alain Fabien Maurice Marcel Delon, γεν. 8 Νοεμβρίου 1935), γνωστός κυρίως απλά ως Αλέν Ντελόν (γαλλική προφορά: Αλάν Ντελόν), είναι Γάλλος ηθοποιός. Είναι γνωστός ως ένας από τους πιο εξέχοντες ηθοποιούς και σύμβολα του σεξ της Ευρώπης από τις δεκαετίες του 1960 και του 1970.
Κέρδισε την κριτική έπαινο για τους ρόλους του σε ταινίες όπως: Γυμνοί στον ήλιο (1960), Ο Ρόκο και τ’ αδέλφια του (1960), Η έκλειψη (1962), Ο γατόπαρδος (1963), Ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο (1967), Η πισίνα (1969), Ο κόκκινος κύκλος (1970), Ο μπάτσος (1972) και ο Κύριος Κλάιν (1976). Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Ντελόν συνεργάστηκε με πολλούς γνωστούς σκηνοθέτες, συμπεριλαμβανομένων των Λουκίνο Βισκόντι, Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, Ζαν-Πιέρ Μελβίλ, Μικελάντζελο Αντονιόνι και Λουί Μαλ.
Το 1985 κέρδισε το Βραβείο Σεζάρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στο Η ιστορία μας (1984). Το 1991, έλαβε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλίας. Στο 45ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου του απονεμήθηκε η τιμητική Χρυσή Άρκτος. Επίσης το 2019 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών, έλαβε τον τιμητικό Χρυσό Φοίνικα για την συνολική προσφορά του στην έβδομη τέχνη.
Το 1997 ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ηθοποιία, σε ηλικία 62 ετών.
Η ζωή του
Ο Ντελόν γεννήθηκε στο Σω (σημερινό Ω-ντε-Σεν), του Ιλ-ντε-Φρανς, ένα πλούσιο προάστιο του Παρισιού. Οι γονείς του, Εντίτ (το γένος Αρνόλντ, 1911–1995) και Φαμπιάν Ντελόν (1904–1977), χώρισαν όταν ο Ντελόν ήταν τεσσάρων ετών. Και οι δύο ξαναπαντρεύτηκαν και, ως αποτέλεσμα, ο Ντελόν έχει μια ετεροθαλή αδερφή και δύο ετεροθαλείς αδελφούς.
Η γιαγιά του από τον πατέρα του ήταν Κορσικανή, από το Προυνέλι-ντι-Φιουμόρμπο.Όταν οι γονείς του χώρισαν, ο Ντελόν στάλθηκε να ζήσει με ανάδοχους γονείς. Μετά τον θάνατο των ανάδοχων γονέων, οι γονείς του Ντελόν ανέλαβαν από κοινού την επιμέλειά του, αλλά η συμφωνία δεν αποδείχθηκε ικανοποιητική.
Φοίτησε σε καθολικόοικοτροφείο, το πρώτο από τα πολλά σχολεία από τα οποία αποβλήθηκε λόγω απείθαρχης συμπεριφοράς. Ο Ντελόν άφησε το σχολείο στα 14 του και εργάστηκε για λίγο στο κρεοπωλείο του πατριού του. Κατατάχθηκε στο Γαλλικό Ναυτικό τρία χρόνια αργότερα, σε ηλικία 17 ετών, και κατά τη διάρκεια του 1953-1954 υπηρέτησε ως πεζοναύτης στον Πρώτο Πόλεμο της Ινδοκίνας.
Κοινοποιήστε: