Το κινηματογραφικό βραβείο Lux του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου απέσπασε το animation «Flow»
Δεν τα κατάφερε τελικά η Σοφία Εξάρχου και η ταινία της «Animal» να αποσπάσει το βραβείο Lux του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η ταινία της ελληνίδας σκηνοθέτιδας ήταν υποψήφια με άλλες τέσσερις ευρωπαϊκές ταινίες και μετά την ψηφοφορία του κοινού, νικήτρια αναδείχθηκε το animation «Flow: Η γάτα που δεν φοβόταν το νερό» του Λετονού Γκιντς Ζιλμπαλόντις που απέσπασε και το Όσκαρ καλύτερου animation στην πρόσφατη τελετή.
Η απονομή του βραβείου Lux πραγματοποιήθηκε χθες, Τρίτη 29 Απριλίου, στην αίθουσα ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες.
Οι άλλες τέσσερις υποψήφιες ταινίες ήταν το «Animal» της Σοφίας Εξαρχου, το «Δαχομέη» της Ματί Ντιοπ, το «Ιntercepted» της Οξάνα Καρπόβιτς και το «H Τζούλι Μένει Σιωπηλή» του Λεονάρντο βαν Ντάιλ.
Το βραβείο παρέλαβαν οι παραγωγοί Ρον Ντιέν και Γκρεγκορί Ζαλκμάν και ο συνθέτης Ρίχαρντς Ζάλουπε, εκ μέρους του σκηνοθέτη. «Το “Flow” είναι ένα ορόσημο για τον ευρωπαϊκό ανεξάρτητο κινηματογράφο. Η συνεργασία μας μέσα από τις διαφορές μας δημιούργησε κάτι ανώτερο, αυτό που χρειάζεται και η Ευρώπη», δήλωσε ο Ντιέν. Επιπλέον, ο Ζάλουπε μίλησε από πλευράς του για τις αξίες της εμπιστοσύνης και του αλληλοσεβασμού, τονίζοντας πως «σε δύσκολους καιρούς, είναι καθήκον μας να γίνουμε σοφότεροι και να δείξουμε περισσότερο σεβασμό προς τη φύση αλλά και ο ένας προς τον άλλον».
Πριν τη βράβευση, όλοι οι υποψήφιοι συμμετείχαν σε μία συζήτηση αναφορικά με το μέλλον του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, ενώ εκφώνησαν και ο καθένας ξεχωριστά μία σύντομη ομιλία.
Στον δικό της λόγο, η Σοφία Εξάρχου αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στην προσωπική ανάγκη που την οδήγησε στη δημιουργία της ταινίας: την επιθυμία «να φωτίσει» την ύπαρξη και τις ιστορίες των ανθρώπων που βρίσκονται στο εργασιακό περιθώριο της κοινωνίας που η Ευρώπη θα πρέπει κάποια στιγμή να κοιτάξει κατάματα, σταματώντας να τις αγνοεί.
Δείτε την ομιλία της Σοφίας Εξάρχου από το 47.15:
«Καλησπέρα σας.
Εχω μια έντονη αίσθηση πως αυτή θα είναι η πρώτη και ταυτόχρονα η τελευταία φορά που θα έχω την ευκαιρία να μιλήσω εδώ, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Και γι’ αυτό θέλω να αξιοποιήσω αυτή τη στιγμή για να πω κάτι – κάτι που, για μένα, συμπυκνώνει πολλά πράγματα που νιώθω για την Ευρώπη σήμερα.
Ενας από τους βασικούς λόγους που δημιουργήθηκε το Animal – και ίσως αυτό που με κινητοποίησε περισσότερο – ήταν για να ρίξω φως σε μια ομάδα ανθρώπων που ζουν στο περιθώριο, στις σκιές της κοινωνίας μας.
Πρόκειται για μια ιστορία για εργάτες. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλη την Ευρώπη. Είναι η ιστορία των ανθρώπων που τραγουδούν και χορεύουν για να μας ψυχαγωγήσουν, όσο εμείς τρώμε και πίνουμε – ανθρώπων που υπάρχουν για εμάς μόνο όσο βρίσκονται επάνω στη σκηνή.
Θέλω να φωτίσω τους αφανείς. Να πω ιστορίες που κανείς δεν ξέρει ή κανείς δεν θέλει να κοιτάξει. Και θέλω να αναγκάσω το κοινό να στρέψει το βλέμμα του εκεί όπου προτιμά να μην κοιτάζει.
Οπως το «Animal» διηγείται μια ιστορία που προτιμάμε να αγνοούμε, έτσι κι η Ευρώπη σήμερα αρνείται να αντικρίσει τις δικές της ιστορίες._
Πιστεύω ότι επικρατεί μια καταστροφική σιωπή. Μια σιωπή ανάμεσα στις τεράστιες τραγωδίες που σημάδεψαν τα τελευταία χρόνια και δεκαετίες – ανάμεσα σε πολέμους, προσφυγικές κρίσεις, ανθρωπιστικές καταστροφές, σε κοινωνίες όπου ακόμα και οι ίδιες δημοκρατικές μας αρχές βρίσκονται σε κίνδυνο.
Η Ευρώπη πολύ συχνά αποστρέφει το βλέμμα στην ίδια την πραγματικότητα.
Ηρθε η ώρα, νομίζω, να την κοιτάξει κατάματα. Με δύναμη».
Κοινοποιήστε: