Η δίκαιη στέψη μιας «χρυσής» γενιάς…

Κιλιάν Εμπαπέ ήταν τεσσάρων μηνών… έμβρυο όταν ο Ντιντιέ Ντεσάν σήκωνε, ως αρχηγός, το τρόπαιο του παγκόσμιου πρωταθλητή, με την μεγάλη Γαλλία το 1998. Μια…
Γαλλία με Ζινεντίν Ζιντάν, Τιερί Ανρί, Νταβίντ Τρεζεγκέ, τον προαναφερθέντα Ντεσάν, τον Λιλιάν Τιράμ, τον Φαμπιέν Μπαρτέζ και πάει λέγοντας.

Από τότε, οι Τρικολόρ δεν είχαν ποτέ ξανά τόσο σπουδαία φουρνιά ποδοσφαιριστών. Η τωρινή, όμως, είναι αναμφίβολα τέτοια. Και φρονώ ότι δεν θα μείνει στο Παγκόσμιο Κύπελλο που κατέκτησε, ούσα άκρως αποτελεσματική, χάρη στην ποιότητά της…

Η Κροατία ήταν αξιόμαχη μέχρι το τέλος, κέρδισε την συμπάθεια των ουδέτερων ποδοσφαιρόφιλων, αλλά αυτή η Γαλλία του «Φαινομένου Νο2» Κιλιάν Εμπαπέ, του εξαιρετικού Αντουάν Γκριεζμάν και του πιο ώριμου από ποτέ Πολ Πογκμπά, ήταν η καλύτερη ομάδα του 21ου Μουντιάλ και δικαίως το κατέκτησε.

Γιατί ήλεγξε σχεδόν πάντα την κατάσταση σε όλα της τα παιχνίδια, εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις στατικές φάσεις και διέθετε ταλέντο και ποιότητα εν αφθονία σε όλες της τις γραμμές, όπως και τον κορυφαίο τερματοφύλακα (Ούγο Γιορίς), παρά την επική του «γκάφα» στον τελικό.

Το πρώτο ημίχρονο, πάντως, δεν προοιώνιζε τέτοια επικράτηση. Ήταν μια πιστή αντανάκλαση του τι συνέβη σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο. Είχαμε αυτογκόλ (σημειώθηκε αριθμός – ρεκόρ στην διοργάνωση) και (ορθή) χρήση του VAR, παράμετροι που ευνόησαν μια Γαλλία που δεν ήταν, σε καμία περίπτωση, καλύτερη από την Κροατία.

Οι Βαλκάνιοι, παρ’ ότι είχαν στις πλάτες τους τρεις παρατάσεις, πίεσαν ψηλά σε αρκετά διαστήματα, αντέδρασαν άψογα μετά το αυτογκόλ του Μάριο Μάντζουκιτς και δεν τα παράτησαν ούτε μετά το 2-1, το οποίο είχε… υπαίτιο τον ποδοσφαιριστή που, από την μέση της διοργάνωσης και μετά, εξελίχθηκε σε σημείο αναφοράς (Ιβάν Πέρισιτς).

Η γκολάρα του μεσοεπιθετικού της Ίντερ (και σύντομα, εκτός απροόπτου, της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αφού ο Ζοσέ Μουρίνιο τον κυνηγάει από πέρυσι) απέδωσε ποδοσφαιρική δικαιοσύνη (κράτησε μόλις για δέκα λεπτά) για την καλύτερη Κροατία, η οποία είχε εφτά τελικές έναντι μόλις μιας της Γαλλίας (το… πέναλτι, δηλαδή!) σε ένα πρώτο 45λεπτο που το ποδόσφαιρο δεν έδωσε βροντερό παρών, αλλά το πάθος και η δίψα για την διάκριση είχαν την τιμητική τους.

Στην επανάληψη, η Κροατία το πάλεψε, έχασε ευκαιρίες, αλλά όταν η μαγική τριάδα της Γαλλίας (Πογκμπά – Γκριεζμάν – Εμπαπέ) βρήκε χώρο δράσης, όλα τελείωσαν. Γκολάρα του Πογκμπά, γκολ του Εμπαπέ και «vive la France», για μια «χρυσή» γενιά που πριν από δύο χρόνια λύγισε στον τελικό του Euro2016 από κάποιον απίθανο Έντερ, αλλά τώρα ήταν πιο έτοιμη από ποτέ για να στρογγυλοκαθίσει στον θρόνο.

Μετά τον μικρό τελικό, όπου το (επίσης εξαιρετικό) Βέλγιο κατέκτησε δικαίως την τρίτη θέση, ο Εντέν Αζάρ… απείλησε ότι οι Κόκκινοι Διάβολοι θα είναι ακόμα καλύτεροι στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2020.

Αγαπητέ Εντέν (παρεμπιπτόντως, καλή επιτυχία στην Ρεάλ Μαδρίτης…), δεν θέλω να σε στενοχωρήσω, αλλά ΚΑΙ σε αυτή την διοργάνωση, τον πρώτο λόγο θα έχει η «χρυσή» γενιά του γαλλικού ποδοσφαίρου, η οποία συν τοις άλλοις θα έχει αποβάλει το άγχος του «ΠΡΕΠΕΙ» και θα απολαμβάνει την αυτοπεποίθηση του τροπαιούχου. Και αυτή, αν υπάρξει σωστή χρήση της, μπορεί να αποδειχθεί πιο δυνατό όπλο ακόμα και από τις επελάσεις του Εμπαπέ, τα τελειώματα του Γκριεζμάν ή τα τρεξίματα του Καντέ…

sport-fm.gr