Το newsbomb.gr επιλέγει δέκα ταινίες για τη μητέρα που πασχίζει να προσφέρει το καλύτερο στα παιδιά της ακόμα και όταν αυτά κλείνουν τις πόρτες πίσω τους ή κάνουν ότι μπορούν για να τις αποκλείσουν
Με αφορμή τη Γιορτή της μητέρας, το newsbomb.gr επιλέγει δέκα ταινίες, βραβευμένες και μη, αφιερωμένες σε εκείνες που θα έκαναν τα πάντα για να δουν τα παιδιά τους να τις ξεπερνάνε στη ζωή
«Όλα για τη μητέρα μου» (1999) του Πέδρο Αλμοδόβαρ
Από τις κορυφαίες ταινίες του Πέδρο Αλμοδόβαρ, το οσκαρικό «Όλα για τη μητέρα μου» είναι ασφαλώς αφιερωμένο στη μητέρα του σκηνοθέτη και σε «όλες όσες θέλουν να γίνουν μητέρες». Η πλοκή περιστρέφεται γύρω από την οδύσσεια μιας μητέρας που βλέπει το γιο της να αφήνει την τελευταία του πνοή μπροστά στα μάτια της μετά από ένα χτύπημα από αυτοκίνητο.
Πρωταγωνιστούν οι Μαρίσα Παρέδες, Σεσίλια Ροθ και Πενέλοπε Κρουζ.
«Lady Bird» (2017) της Γκρέτα Γκέργουιγκ
Η Κρίστιν (Σίρσα Ρόναν) από το Σακραμέντο έχει μεγάλα όνειρα και τελειώνοντας το σχολείο θέλει να σπουδάσει σε μια πόλη με κουλτούρα, τη Νέα Υόρκη. Η αποστολή της μητέρας της, Μάριον, όπως και κάθε άλλης μητέρας σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι «επικίνδυνη» και χρειάζεται γερό στομάχι. Και παρά τις κόντρες και τους καυγάδες, η σχέση τους είναι καταδικασμένη να πετύχει αφού υπάρχει αγάπη.
«Η χαμένη κόρη» (2021) της Μάγκι Τζίλενχαλ
Ο ρόλος της μητέρας δεν είναι καθόλου απλός και δεν είναι λίγες οι φορές που μπορεί να σε φτάσει στα άκρα. Η Λήδα κάνει τις διακοπές της σε ένα ελληνικό νησί και βλέποντας τη Νίνα να προσπαθεί να ανταπεξέλθει ως νέα μητέρα, θυμάται τον εαυτό της στην ηλικία της, όταν προσπαθούσε να ισορροπήσει την επαγγελματική της σταδιοδρομία με την ανατροφή των μικρών κοριτσιών της. Ταινία γυρισμένη στις Σπέτσες με την υπέροχη Ολίβια Κόλμαν.
«Σχέσεις στοργής» (1983) του Τζέιμς Λ. Μπρουκς
Η Εμμα (Ντέμπρα Γουίνγκερ)παντρεύεται τον Φλαπ παρά την αντίθετη άποψη της μητέρας της, Ορόρα (Σίρλεϊ ΜακΛέιν) για την επιλογή της. Όταν αργότερα, η Εμμα χωρίζει και επιστρέφει στο πατρικό της σπίτι, στη μητέρα της, μαθαίνει ότι έχει καρκίνο και στο νοσοκομείο που θα νοσηλευθεί θα προσπαθήσει να συμφιλιωθεί με τον πρώην σύζυγό της και τα παιδιά της. Ο δεσμός που την ενώνει με τη μητέρα της παραμένει ισχυρός όπως πάντα.
Πέντε βραβεία Όσκαρ (καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, α’ γυναικείας ερμηνείας για την Σίρλεϊ ΜακΛέιν, β’ ανδρικής ερμηνείας για τον Τζακ Νίκολσον και διασκευασμένου σεναρίου) και δεύτερη πιο εμπορική ταινία του 1983, μετά την «Επιστροφή των Τζεντάι».
«Καταπληκτικές γυναίκες» (2016) του Μάικ Μιλς
Η Ντοροθέα μεγαλώνει μόνη της τον 15χρονο γιο της στα τέλη της δεκαετίας του ’70 αλλά θα χρειαστεί τη βοήθεια της νεαρής Αμπι και της έφηβης Τζούλι που μένει στο διπλανό σπίτι για να τα καταφέρει.
Μια ακόμα σπουδαία εμφάνιση της Ανετ Μπένινγκ, στο ρόλο της μητέρας, σε μια ιστορία ενηλικίωσης που συζητήθηκε και απέσπασε διακρίσεις και πατάει αρκετά καλά στον κοινό χώρο μεταξύ σκληρής πραγματικότητας και συγκινητικών συναισθημάτων.
«Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν» (2011) της Λιν Ράμσεϊ
Τι γίνεται όταν μια μητέρα βλέπει το γιο της να απομακρύνεται όλο και περισσότερο από εκείνη και να φτάνει στα άκρα με τις πράξεις του; Αυτό το ερώτημα θέτει η ταινία και στο ρόλο της μητέρας που προσπαθεί να κατανοήσει τις σκέψεις του γιου της, βλέπουμε την υπέροχη Τίλντα Σουίντον η οποία απέσπασε μια σειρά από υποψηφιότητες με τη συγκεκριμένη ερμηνεία.
«Μητέρα» (2009) του Μπονγκ Τζουν-χο
Πριν τα «Παράσιτα» κατακτήσουν τον κόσμο και το Χόλιγουντ με έναν Χρυσό Φοίνικα και τέσσερα Όσκαρ, ο νοτιοκορεάτης Μπονγκ Τζουν-χο είχε εξερευνήσει τη σχέση μητέρας-γιου και την προσπάθειά της να αποδείξει την αθωότητά του όταν εκείνος κατηγορείται για το βιασμό και τη δολοφονία μιας νέας γυναίκας.
Δεν υπάρχει κριτική της ταινίας που δεν γράφει διθυράμβους για την πρωταγωνίστρια Κιμ Χίε-για στο ρόλο της μητέρας.
«Η Αλίκη δεν μένει πια εδώ» (1974) του Μάρτιν Σκορσέζε
Κάπου ανάμεσα στους «Κακόφημους δρόμους» και τον «Ταξιτζή», ο Σκορσέζε στρέφει το βλέμμα του στις μεσοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ και σε μια γυναίκα που χάνει τον άνδρα της σε τροχαίο ατύχημα και αναζητά μια νέα αρχή για εκείνη και τον μικρό γιο της.
Είναι η ταινία που χάρισε στην Ελεν Μπέρστιν το μοναδικό της Όσκαρ στο ρόλο της Αλίκης, της μητέρας του μικρού Τόμμι.
«Θύελλα σε μητρική καρδιά» (1945) του Μάικλ Κέρτιζ
Μετά το διαζύγιό της με τον Μπερτ, η Μίλντρεντ Πιρς καλείται να μεγαλώσει μόνη της τις δύο κόρες της. Παντρεύεται ξανά, με τον Μόντε ο οποίος θα της εξασφαλίσει μια καλή ζωή αλλά δεν έχει υπολογίσει την απαιτητική κόρη της Βίντα που φτάνει στα άκρα.
Βραβείο Όσκαρ για την Τζόαν Κρόφορντ για μια ερμηνεία που διαφέρει σε σχέση με τις υπόλοιπες της φιλμογραφίας της.
«Η ατιμασμένη» (1960) του Βιτόριο Ντε Σίκα
Η ταινία και η ερμηνεία που χάρισε στη Σοφία Λόρεν τα πάντα. Οσκαρ και βραβείο στις Κάννες για το ρόλο της Τσεσίρα, της χήρας μητέρας της 12χρονης Ροζέτα που για να εξασφαλίσει τη ζωή και το μέλλον της κόρης της κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εγκαταλείπουν τη Ρώμη και εγκαθίστανται στο ορεινό χωριό της κεντρικής Ιταλίας που εκείνη γεννήθηκε.
Κοινοποιήστε: