Με αφορμή την επετειακή συναυλία του στο Καλλιμάρμαρο, ο τραγουδιστής αποκαλύπτει στο protothema τις μουσικές συναντήσεις που τον σημάδεψαν.
Μισός αιώνας τραγούδι! Πενήντα ολόκληρα χρόνια αδιάκοπης μουσικής διαδρομής, με εκατοντάδες τραγούδια, πολυάριθμες συμπράξεις και αμέτρητες συναυλίες…Την σημαντική αυτή μουσική επέτειο ετοιμάζεται να γιορτάσει σε λίγες ημέρες ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου με τη μεγάλη συναυλία που θα δώσει στις 14 Ιουνίου, στο Καλλιμάρμαρο.
Πώς να χωρέσει άραγε μια τόσο μεγάλη καριέρα μέσα σε λίγες ώρες; Προφανώς, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Ο διαχρονικός ερμηνευτής, ωστόσο, σκοπεύει να χαρίσει στο κοινό μια αξέχαστη βραδιά. Ένα ταξίδι στο συναρπαστικό μουσικό παρελθόν του και στους σημαντικότερους σταθμούς του. Μια αναφορά σε εκείνες τις μελωδίες και εκείνους τους στίχους που σημάδεψε ανεξίτηλα με τη φωνή του για να γίνουν στη συνέχεια κοινό κτήμα όλων και αναπόσπαστο κομμάτι της συλλογικής συνείδησης. Έναν φόρο τιμής σε όλα εκείνα τα μεγάλα τραγούδια που μεγάλωσαν γενιές.
Με αφορμή την επετειακή αυτή συναυλία ζητήσαμε από τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου να επιλέξει τις δέκα συνεργασίες που θεωρεί ως τις πιο κομβικές της μουσικής του εξέλιξης και της καριέρας του. Κι εκείνος θυμήθηκε και περιγράφει στο protothema.gr συναντήσεις που έγραψαν μουσική ιστορία και έμειναν ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη του, στην ψυχή του αλλά και στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού.
Ξεκινά, όπως ήταν αναμενόμενο, με τον μέγα Μίκη Θεοδωράκη, τον άνθρωπο που από τους πρώτους αναγνώρισε στο πρόσωπό του και κυρίως στη φωνή του έναν μεγάλο ερμηνευτή: «Γνωριστήκαμε στο Παρίσι και ξεκινήσαμε τη συνεργασία μας με μια ευρωπαϊκή περιοδεία και τη δημιουργία του δίσκου της εξορίας, το 1976. Μού έδωσε την ευκαιρία και τη στήριξη που ήθελα ως νέος καλλιτέχνης» εξομολογείται ο ίδιος.
Αμέσως μετά ανοίγει το κεφάλαιο Μάνος Λοΐζος, το οποίο είναι επίσης πολύ σημαντικό για εκείνον: «Με τον Μάνο Λοΐζο γνωριστήκαμε και συνεργαστήκαμε αμέσως. Ήταν τότε που τραγούδησα τον «Στρατιώτη» και τον «Τρίτο Παγκόσμιο» για τον δίσκο «Τα τραγούδια του Δρόμου» μάς θυμίζει για να συμπληρώσει αμέσως μετά με νόημα: «Έχω πει πως αν δεν ήμουν γιος του πατέρα μου, θα ήθελα να είμαι γιος του Μάνου Λοΐζου και νομίζω αυτό τα λέει όλα για το πώς αισθάνομαι για εκείνον.»
Ιδιαίτερα επιδραστική ήταν για τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και η συνάντησή του με τον Νικόλα Άσιμο. «Γνωριστήκαμε το 1982 όταν συμμετείχα στον πρώτο του δίσκο, με τίτλο «Ο Ξαναπές», ερμηνεύοντας δυο τραγούδια. Ο Άσιμος ήταν ο δεύτερος άνθρωπος, μετά τον Λοΐζο, που με επηρέασε αρκετά με την ιδιότυπη προσωπικότητά του» παραδέχεται.
Όταν φθάνουμε στον Θάνο Μικρούτσικο, ο τραγουδιστής μοιάζει να δυσκολεύεται να περιγράψει μέσα σε λίγες λέξεις τη δυνατή αυτή καλλιτεχνική αλλά και προσωπική σχέση. Ίσως γιατί η απώλειά του είναι σχετικά πρόσφατη και η αναφορά σε παρελθοντικό χρόνο δεν τού είναι εύκολη: «Τί να πει κανείς για το Θάνο; Σπουδαίος καλλιτέχνης και άνθρωπος με ευαισθησίες» λέει με νόημα για να αναφέρει, αμέσως μετά, τους εξαιρετικούς δίσκους που ηχογράφησαν μαζί, από τον ανεπανάληπτο «Σταυρό του Νότου» σε στίχους Νίκου Καββαδία και το υπέροχο «Όλα από χέρι καμένα» με τα λόγια του Κώστα Τριπολίτη μέχρι το μεταγενέστερο «Θάλασσα στη σκάλα», σε στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου τον οποίο επίσης συμπεριλαμβάνει στην δεκάδα των σημαντικότερων συνεργασιών του λέγοντας με νόημα: «Με τον Οδυσσέα θα μπορούσα να πω πως είμαστε πλέον οικογένεια. Είναι ένας από τους σταθερούς μου συνεργάτες. Έχουμε κάνει πέρα από πολλές δισκογραφικές συνεργασίες αλλά και μουσικοθεατρικές παραστάσεις, όπως όπως «Εννέα και πέντε», στο «Θέατρο Διάνα», που αγάπησε πολύ ο κόσμος.»
Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου δεν θα μπορούσε να αναφερθεί στη συνεργασία του με τον Γιώργο Νταλάρα, κορωνίδα της οποίας υπήρξε μια ιστορική συνύπαρξή τους επί σκηνής: «Το 1990 συνεργάστηκα με τον Γιώργο Νταλάρα στο «Αττικόν». Ήταν μια συνεργασία που σημείωσε πολύ μεγάλη επιτυχία και αποτυπώθηκε και δισκογραφικά στο άλμπουμ που κυκλοφόρησε την επόμενη χρονιά.»
Στις συναντήσεις – σταθμούς στην καλλιτεχνική του διαδρομή ο Βασίλης Παπανσταντίνου συμπεριλαμβάνει επίσης τη Χαρούλα Αλεξίου: «Με την Χαρούλα έχουμε βρεθεί πολλές φορές επί σκηνής και κάθε φορά είναι ξεχωριστή. Δισκογραφικά συναντηθήκαμε στο τραγούδι «Οι μέρες που δικάζουν» σημειώνει για να αναφερθεί, στη συνέχεια, στον Μίλτο Πασχαλίδη λέγοντας: «Με τον Μίλτο Πασχαλίδη βρεθήκαμε επί σκηνής στη «Σφεντόνα» και μοιραστήκαμε πολλές όμορφες στιγμές. Επίσης είμαστε κάτω από την ίδια επαγγελματική στέγη τη Stray Music».
Ο τραγουδιστής ολοκληρώνει τον κατάλογο με τις σημαντικότερες συνεργασίες της καριέρας του αναφερόμενος στις συναντήσεις του με δύο κορυφαία συγκροτήματα της παγκόσμιας ροκ σκηνής. Για τους Deep Purple, με τους οποίους έπαιξε, το 2011, στην Αθήνα και περιόδευσε στην Πάτρα, την Κρήτη και την Κύπρο, και τους Scorpions με τους οποίους μοιράστηκε τη σκηνή του γηπέδου Καραϊσκάκης, το 2010: «Είναι μοναδικό το συναίσθημα του να μοιράζεσαι τη σκηνή με μια ξένη μπάντα και πόσο μάλλον με αυτές τις μπάντες» εξομολογείται .
Πηγή: protothema.gr
Κοινοποιήστε: