Ωραίος ο φερετζές σου, Πόπη μου [αφιερωμένο στη μαύρη ημέρα της
10ης Οκτωβρίου του 2016]
Το κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο στην αποφράδα ημέρα της 10ης Οκτωβρίου του 2016 – πρώτη ημέρα όπου τα παιδιά των μουσουλμάνων λαθροεισβολέων, μπηκαν μαζικά στα πρώην ελληνικά σχολεία.
Οσα θα διαβασετε εδω, ειναι τα πιθανα αποτελέσματα, εκείνης της μαύρης [για τον Ελληνισμό] ημερομηνίας…
Φεβρουαριος 2044, ημερα Πεμπτη – χαραματα
Με λενε Ποπη [από το Πηνελοπη] και δεν ειμαι καθολου καλα!
Με ξυπνησε αξημερωτα, η στριγγια φωνη του μουεζινη: ιλλααααα ιλ’ αλαχχχχ….
Μου χει γινει τετοιος εφιαλτης, ώστε όταν ακουω λεξη ν’ αρχιζει από αλα… τα παιρνω στην κρανα. Στο σπιτι, ουτε «αλατι» δεν λεμε πια!
Απ’ όταν γινανε οι γκριζες ζωνες και ‘μεις για κακη μας τυχη βρεθηκαμε στο μουσουλμανικο θυλακα, ξεχασαμε τι παναπει πρωϊνος υπνος.
Δεν γινονταν, ρε γαμωτο να χαραξουνε τις κοκκινες γραμμες, ένα τετραγωνο παρακατω, να βρεθουμε στα ορια της βαλκανικης συνοικιας? Τουλαχιστον οι κοπελες εκει δεν χρειαζεται να φορανε φαρδιες φουστες, μακριες ως τον αστραγαλο.
Ασε που στα σχολεια πανε αγορια και κοριτσια μαζι. Όχι όπως εδώ, που οι ταξεις αρχιζουνε να μοιαζουνε με χαρεμια.
Πικρα, ρε πουστη μου!
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Παει τελειωσε. Δεν εχω αλλον υπνο. Σηκωνομαι και γραφω, πυρετωδως.
Ασε που περιμενω τη Χρυσουλα, να περασει από δω, για να δοκιμασουμε φερετζεδες.
Σημερα λεει είναι η πρωτη μερα που υποχρεωτικα θα πηγαινουμε στο σχολειο με φερετζε.
Η κυβερνηση κοινωνικης ενοτητας, στην οποια συμμετεχουνε και μουσουλμανοι ελληνισθεντες [ετσι αποκαλουν ολες αυτές τις ορδες των πακιστανοαφγανακηδων, που τους δωσανε την ελληνικη ιθαγενεια πριν από πεντε χρονια] αποφασισανε λεει οτι όλα τα κοριτσια εντος των ισλαμικων θυλακων, θα φορανε φερετζεδες στα σχολεια.
Η καθηγητρια της φυσικης μας το δηλωσε ξεκαθαρα πως οποιες κανουμε τη μαλακια και εμφανιστουμε σημερα «ακαλυπτες» θα φαμε τριημερη αποβολη και οι γονεις μας θα κληθουν για εξηγησεις από τον κατη του 3ου μουσουλμανικου διαμερισματος, στο οποιο ανηκει διοικητικα το δικο μας λυκειο.
Δηλαδη εγω κι η Χρυσουλα.
Γιατι εμεις οι δυο ειμαστε οι μονες Ελληνιδες, που απομειναμε σ’ αυτην εδώ την παλια γειτονια. Οι άλλες συμμαθητριες μας είναι μουσουλμανες και φορανε μπουρκα, ετσι κι αλλιως.
Δεν παιζει να δω τη μανα μου να τη σερνουνε στον κατη και να προσταξει αυτος να τη γυμνωσουνε και να της βουρδουλιασουν την πλατη. Αρκετα τραβαει από την πακιστανικη συμμορια που ερχονται και χεζουν μπροστα στην πορτα μας, για να την αναγκασουν να πουλησει το μαγαζακι μας, να το παρουν αυτοι, να πουλανε κεμπαπια από κρεατα σκυλων…
Η Χρυσουλα ειπε ότι θα φερει αυτή μερικα ωραια υφασματα, να διαλεξουμε με ποιο θα κρυψουμε τις μουρες μας.
Ο πατερας της είναι υφασματεμπορας και εχει μαγαζι στα καλα προαστεια, εκει οπου κατοικουν οι πλουσιοι και χρειαζεσαι ειδικη αδεια εισοδου για να μπεις.
Θα μπορουσαν ανετα να πανε να ζησουνε στο Μαρουσι, που είναι χριστιανικο διαμερισμα αλλα ο πατερας της Χρυσουλας είναι ρομαντικος, όπως ηταν και ο δικος μου και δεν θελει να παρατησει το ομορφο σπιτι τους, που ηταν και το σπιτι των γονιων του και το σπιτι των παππουδων του. Ετσι αναγκαζεται κάθε μερα να περναει ελεγχο από τους σεκιουριταδες που φρουρουν τις εισοδους στα πολυτελη προαστεια, που είναι όμως ολοι τους πολύ ωραια παιδια και συλλογιζομαστε κανα βραδυ να τους την πεσουμε εγω με τη Χρυσουλα, να μας κανουνε σωματικο ελεγχο, να δουμε τι θα δειξει…
Αει στο διαλο… Θυμηθηκα τωρα τον μπαμπα μου και μελαγχολησα.
Δεν γραφω άλλο γιατι αν γραψω, θα πω πολλα…
Καλυτερα να παω να κανω κανα λουσιμο, να είναι ομορφα τα μαλλια μου κι ας μην μπορω πια να τα δειξω, κατω από τη μαντιλα και τον φερετζε. Τουλαχιστον θα χω τη χαρα ότι από μεσα μου θα ειμαι ομορφη, όπως ηταν η μαμα μου παλια, που μου λεει πως υπηρξανε εποχες στην Ελλαδα, οπου τα κοριτσια βγαινανε εξω στις γειτονιες και γεμιζε ο κοσμος χαμογελα.
Όχι σαν τωρα που κυκλοφορουμε σαν νεκροφορες.
Αειντε, παω να λουστω κι όταν δεησει να ρθει η Χρυσουλα θα διαλεξω τον πιο σεξυ φερετζε, να τη σπασω σ αυτή τη μουλαρα τη φυσικου, που μας ηρθε από το Καϊρο και μας εκατσε στο σβερκο αλλα τη βολευει να κρυβουμε ολες τα προσωπα μας, για να μην φαινεται κι η δικη της η σκατοφατσα.
Ωραιος ο φερετζες σου Ποπη μου!
Να τα ακουσω κι αυτό από την κολλητη μου και να μεινω παγωτο.
Αλλα σας την εχω φυλαγμενη, βρωμομωχαμετηδες.
Κατω από τις μαντιλες σας, εγω θα κρυβω τα πιο καλοχτενισμενα, τα πιο φρεσκολουσμενα και τα πιο λαμπερα μαλλια του κοσμου.
Και να μου το θυμηθειτε θα ερθει η ωρα, οπου αυτή η πνιγμενη ομορφια των κοριτσιων, θα σας πνιξει με τα ιδια σας τα σαρικια, κωλοεισβολεις…
Το σημα της νικης, απο παιδια μουσουλμανων λαθρεποικων, τη μαυρη ημερα της 10ης Οκτωβριου του 2016.
Οι αντιδρασεις του ελληνοφωνου πληθυσμού ήσαν χλιαρότατες.
Στα περισσοτερα σχολεια υποδεχτηκαν την υπό εκόλαψη τριτοκοσμικη φαλαγγα, με αγκαλιες και τραγουδια.
Ενας μεταναστολαγνος δασκαλος ειχε φερει και το ακορντεον του!
Ειχαν ηδη νικησει…
Φεβρουαριος 2044 – ημερα Παρασκευη
Εχω βανει το κεφαλι κατω από μαξιλαρι, εχω χωσει στ αυτια μου τις ωτοασπιδες κι εχω κατεβασει τα καντηλια του αλλαχ. Τζαμπα ο κοπος!
Είναι τοσο διαπεραστικη και στριγγια η φωνη αυτου του πουστη, που δεν παλευεται.
Ημερα Παρασκευη, ρε γαμωτο, ημερα αργιας κι αντι να στρωθω σε έναν ατελειωτο υπνο ισαμε τις δεκα το πρωί, βρισκομαι από τα χαραματα στον υπολογιστη και ξεσπαω την οργη μου στα πληκτρα.
ιλλααα… ιλ αλλαχχχχ…
Αλλαντικα στον κωλο σου, σκατοχαμπιμπη!
Ασε που δεν είναι καμια φιλεναδα στο φεησμπουκ, να πω μια κουβεντα να περασει η ωρα.
Βλεπεις, η Παρασκευη είναι ημερα αργιας μονο για εμας που ζουμε στον μουσουλμανικο θυλακα.
Για τους αλλους που ζουνε στον χριστιανικο, αργια είναι η Κυριακη και για οσους βρισκονται στην Εβραϊκη συνοικια, αργια είναι το Σαββατο.
Φεβρουαριος 2044 – ημερα Κυριακη
Σημερα Κυριακη, εγω παω σχολειο, ρε πουστη μου.
Πρωτη ωρα μαθηματικα.
Δυσκολο μαθημα αλλα εμενα μ αρεσει. Μ’ αρεσει και ο μαθηματικος μας, που τονε λενε Ξενοφωντα αλλα τον εχουνε βανει στο ματι οι μουλαδες και ακουγεται ότι θα τον διωξουν…
Ο Ξενοφων μας διηγειται καμια φορα το τι θαυμαστα πραγματα ειχαν επινοησει οι αρχαιοι Ελληνες στα μαθηματικα, που είναι και το μοναδικο μαθημα οπου επιτρεπεται να αναφερουμε ελληνικα ονοματα, όπως του Ευκλειδη, του Πλατωνα ή του Θαλη.
Σε όλα τα αλλα μαθηματα, οι Ελληνες θεωρουνται παρακατιανοι και δεν αναφερονται πουθενα, ουτε καν στα μαθηματα γλωσσων, οπου μας λενε ότι ο Ομηρος ηταν Τουρκος και ο Αριστοτελης ηταν Αλβανος.
Φαινεται ότι το μονο που δεν μπορεσανε να παραποιησουνε, είναι η σκληρη αληθεια των αριθμων…
Δευτερη και τριτη ωρα, ιστορια!
Καλα, η ιστορικου με ξεπερναει. Η γυναικα δεν παιζεται, ρε…
Το βιβλιο μας γραφει ότι ποτε δεν ηρθαν ως κατακτητες εδώ περα οι τουρκοι. Απλως οι οθωμανοι σουλτανοι διαδεχτηκαν τους βυζαντινους αυτοκρατορες, επειδη αυτό ζητουσε ο λαος. Αυτοι λεει που πολεμησαν τοτε στην Κωνσταντινουπολη, εναντιον των τουρκων, ησαν καποιοι δυτικοι μισθοφοροι, σαν τον Ιουστινιανη, ενώ ο λαος στην πραγματικοτητα, ηθελε τον Μωαμεθ τον πορθητη.
Και παραθετουν μαλιστα ιστορικες πηγες που λενε οτι ο κοσμακης εβγαινε στους δρομους της Πολης και φωναζε ότι καλυτερα το χανε να δουν «φακιολιον τουρκου παρα τιαρα καθολικου επισκοπου»
Γι αυτό και δεν μιλανε ποτε για τουρκοκρατια αλλα το ονομαζουνε οθωμανικη περιοδος, ενώ την 25η Μαρτιου του 1821, δεν εγινε τιποτε περισσοτερο από μια ταξικη εξεγερση, στην οποια οι εργατες και οι αγροτες απαιτησανε τα δικαιωματα τους!
Και μας τα λεει όλα αυτά η ιστορικου, η οποια μενει στο χριστιανικο θυλακα των βορειων προαστειων και μολις περασει τον φραχτη της μουσουλμανικης συνοικιας, πεταει τον φερετζε στο πισω καθισμα της αμαξαρας της και πλακωνεται στο μεηκ απ, η σουλτανα!
Εγω όμως ξερω την αληθεια, γιατι ο μπαμπας μου, μου διηγουνταν υπεροχες ιστοριες από την ιστορια, που την ηξερε απεξω κι ανακατωτα, όπως εμεις σημερα ξερουμε όλα τα προγραμματα, του φεησμπουκ και των ταπλοϊντ.
Και μου ειχε πει ο μπαμπας μου πως όλα οσα μας λενε τωρα είναι ψεμματα κι ότι αν θελω να μαθω την αληθεια θα επρεπε να διαβασω κατευθειαν τις μαρτυριες οσων ειχανε ζησει σε κάθε εποχη και τα γνωριζαν από πρωτο χερι, όπως ο Μακρυγιαννης ή ο Κολοκοτρωνης ή ο Ρηγας ή οι βυζαντινοι χρονογραφοι. Κι όλα αυτά τα βιβλια για τα οποια σημερα δεν μιλαει κανεις αλλα αντιθετα οποιος τολμησει να τα αναφερει τον αποκαλουν ρατσιστη και φασιστα, ο μπαμπας μου τα ειχε κρυμενα σε ένα μπαουλο γεματο παλια σωβρακα και μου τα εδινε να τα διαβασω, μονο αφου κλειδαμπαρωνε την πορτα.
Η ιστορικου μας επισης, δεν ξερει ότι ο μπαμπας μου πεθανε μιαν 25η Μαρτιου, πριν από τεσσερα χρονια.
Τοτε ειχανε βγαλει φιρμανι στον θυλακα, ότι απαγορευεται να σηκωσει Ελληνας την Ελληνικη σημαια κι οποιος τολμουσε να το καμει, θα τον συλλαμβανε και θα τον δικαζανε με τον αντιρατσιστικο, πραγμα που σημαινει ότι θα σαπιζε στη φυλακη.
Ο μπαμπας μου όμως σηκωσε τη σημαια στο μπαλκονι μας και όταν ηρθανε να τον συλλαβουν οι αφγανοι μπατσοι του δημου, αναψε ένα τσιγαρο και ανεβηκε τυλιγμενος με τη σημαια, στην ταρατσα της πολυκατοικιας μας.
Από κει τους εφτυνε και τους φωναζε πως αμα τολμησουν να τον πλησιασουν, θα φουνταρε κατω στην ασφαλτο.
Μαζευτηκαν και αλλοι Ελληνες και αρχισαν να τραγουδουν ολοι μαζι τον εθνικο υμνο και τοτε οι Αφγανοι καλεσαν ενισχυσεις και πλακωσαν οι Αλβανοι μπατσοι από τη βαλκανικη συνοικια και ενας από αυτους εβγανε πιστολι και πυροβολησε τον μπαμπα μου, που επεσε μαζι με τη σημαια και με το τσιγαρο στα χειλη….
Μετα μπηκανε στο σπιτι μας και μας ειπανε πως αμα τολμουσαμε να μαρτυρησουμε το παραμικρο, θα μας κλειδωνανε στα υπογεια του τζαμιου, οπου φυλακιζουνε τους «φασιστες» και θα μας κανανε τον κωλο σαν της μαϊμους.
Ο θανατος του μπαμπα μου καταχωρηθηκε επισημα σαν καρδιακη προσβολη και το πραγμα ξεχαστηκε γρηγορα…
Εγω όμως εχω φυλαξει αυτό το ματωμενο πανι που σκεπασε τον μπαμπα μου, εκει που κανενας τους δεν θα μπορεσει ποτε να το ανακαλυψει, γιατι όπως ελεγε κι Εκεινος, μπορει να διαφεντευουν τις ζωες μας αλλα δεν μπορουν να λυγισουν τους θανατους μας.
Ας λεει ότι θελει η ιστορικου μας για την 25η Μαρτιου.
Εγω γιορταζω κρυφα τη δικη μου 25η Μαρτιου κι αυτην δεν μπορει να μου την παραποιησει κανενας τους…
10 Οκτωβριου του 2016
Παιδια μουσουλμανων λαθρομεταναστων οδηγουνται μαζικα στα ελληνικα σχολεια.
Τα καγκελα ηταν για την Ελλαδα
Φεβρουαριος 2044 – ημερα Δευτερα
Καλα, σημερα στο σχολειο εγινε Το απιστευτο!
Η συμμαθητρια μου η Τιντα από το Σουδαν, σαβουριαστηκε στις σκαλες και μαλλον εσπασε τη λεκανη της. Το κοριτσι δεν μπορουσε να σηκωθει και σφαδαζε χαμω στο τσιμεντο από τους πονους. Καλεσαμε ασθενοφορο αλλα η διευθυντρια του λυκειου, που είναι μουσουλμανα από το Ισλαμαμπαντ, δεν επετρεψε στους τραυματιοφορεις να μπουνε μεσα, επειδη ησαν αντρες και το Κορανι απαγορευει αντρας να αγγιξει ξενη γυναικα!
Οι ανθρωποι επικοινωνησαν με τον χριστιανικο τομεα, για να βρουν και να στειλουν γυναικες τραυματιοφορεις, επειδη καμια από εμας δεν επρεπε να μετακινησει την Τιντα, μηπως και της προξενουσαμε μεγαλυτερη ζημια.
Επι δυο ωρες η φουκαριαρα σπαραζε από τον πονο και δεν μπορουσε καμια μας να τη βοηθησει. Στο τελος εχασε τις αισθησεις της και την πηρανε σηκωτη….
Στο μεταξυ ελειπε παλι σημερα η Ντρουνια για πεμπτη συνεχως ημερα και ολες μας εχουμε αρχισει να υποψιαζομαστε το τι της συμβαινει.
Οι κολλητες της που ξερουνε περισσοτερα, φοβουνται να μιλησουν και δεν τους παιρνεις λεξη. Ελπιζω να κανω λαθος και να μην είναι αυτό που σκεφτομαστε κι εγω και η Χρυσουλα…
Ο αδερφος της Χρυσουλας επιασε λεει δουλεια στην Ειδικη Οικονομικη Ζωνη.
Τους πληρωνουνε οσο αξιζει ένα ζευγαρι πλαστικες παντοφλες, απ αυτές που φορανε οι χαμπιμπηδες για να πανε στο τζαμι να προσευχηθουν. Οι περισσοτεροι δουλευουνε δυο βαρδιες την ημερα και μενουνε σε κατι αθλια παραπηγματα, παραδιπλα στα εργοστασια.
Μαζι με τους εργατες στοιβαζονται και οι λεγομενοι «εναλλακτικοι»
Οι εναλλακτικοι είναι εργατες «εν αναμονη». Όταν απολυουν καποιον υπαρχει αμεσως ο εναλλακτικος για να παρει τη θεση του. Τους κρατανε επιτηδες εκει οι εργοστασιαρχες για να τους βλεπουνε οι αλλοι και να μην τολμουν να σηκωσουν κεφαλι, γιατι τοτε θα τους διωξουν αμεσως και θα βαλουνε αλλους στη θεση τους.
Η ανεργια είναι γυρω στο 60% και το να εχει κανεις δουλεια, εστω και στις Ειδικες Οικονικες Ζωνες, θεωρειται μεγαλη πολυτελεια.
Κάθε μερα ερχονται και νεοι μεταναστες, από διαφορες χωρες του κοσμου. Τους φερνουνε με τις καραβιες.
Τα συνορα μας εχουν καταργηθει και μπορει οποιος θελει να μπει ελευθερα. Οι πλουσιες ευρωπαϊκες χωρες πληρωνουν τριαντα δολλαρια το μηνα για καθεναν από αυτους, για να τους κραταμε εδώ και να μην βρωμιζουνε τις δικες τους πολεις.
Οι μεγαλοκαρχαριες των πολυεθνικων οργανωνουνε καμπανιες σε αφρικανικες και ασιατικες χωρες, οπου παρουσιαζουν την Ελλαδα ως παραδεισο για τους μεταναστες. Ετσι πειθουνε κοσμο και κοσμακη για να ερθουνε εδώ, πληρωνοντας 7.000 δολλαρια το κεφαλι. Βεβαια όταν φτασουνε στην ελλαδα αυτοι οι αμοιροι, καταντανε να κοιμουνται κατω από γεφυρες και να ζητιανευουνε στα φαναρια αλλα αυτο ελαχιστα νοιαζει τους μεγαλοαπατεωνες, οι οποιοι εξασφαλιζουν μ αυτόν τον τροπο χιλιαδες «εναλλακτικους εργατες» για τα εργοστασια τους και τις επιχειρησεις τους.
Όπως ελεγε και ο μπαμπας μου, η μοναδικη αξια της πολυπολιτισμικοτητας είναι να εξασφαλιζει φτηνα χερια για τα εργοστασια και φτηνη σαρκα για τις απολαυσεις των πλουσιων.
Ολοκληρος ο βαλκανικος θυλακας είναι ένα τεραστιο μπουρδελο οπου ματσωμενοι απ όλα τα προαστεια μπαινουν για να γαμισουν ότι γαμιεται.
Από αρρωστες μαυρες πορνες, μεχρι ανηλικα αγορακια μικροτερα σε ηλικια κι από μενα.
Η μαμα μου τρεμει μηπως και καποιες από εμας, εχουμε την ιδια τυχη…
Φεβρουαριος 2044 – ημερα Τριτη
Σημερα παλι ελειπε η Ντρουνια. Και δεν σηκωνε ουτε το τηλεφωνο, να μας πει τι εχει γινει.
Αποφασισαμε να παμε σπιτι της, εγω η Αϊσα και η Χρυσουλα.
Η Ντρουνια είναι αλβανιδα.
Οι Αλβανοι είναι η μονη ρατσα που μπορει κανεις να βρει σε ολους τους θυλακες – ακομα και στον εβραϊκο! Ο πατερας της δουλευει στις οικοδομες και η μανα της καθεται σπιτι και γενναει σαν κουνελα. Ισαμε τωρα είναι εξη παιδια, από τα οποια τα τεσσερα κοριτσια κι η
Ραζα είναι παλι εγκυος.
Μας ανοιγει την πορτα η ιδια η Ντρουνια. Τα ματια της είναι θολα και περπαταει με τη βοηθεια μιας πατεριτσας.
Τη ρωταμε αν εσπασε το ποδι της αλλα αυτή, αντι να μας απαντησει, την παιρνουν τα κλαμματα.
Η Ραζα μας μπαζει και τις τρεις μεσα και κλεινει πισω μας την πορτα. Τι γυρευετε εδώ κοριτσια μας ρωταει και της απανταμε ότι ανησυχουμε για το τι συμβανει στη Ντρουνια.
Η Ντρουνια είναι μια χαρα, μεθαυριο παντρευεται κι ολας…
Καλα- ε?
Εχουμε μεινει παγωτο. Η Αϊσα όμως καταλαβαινει πολυ καλα και χαμηλωνει το κεφαλι της.
Οι μουσουλμανοι παντρευουν τα κοριτσια από τα δωδεκα χρονια τους. Την αδερφη της Αϊσα την εταξαν σε έναν αιγυπτιο εμπορα κατεψυγμενων προϊοντων, όταν ακομα πηγαινε στο δημοτικο. Την παντρεψανε μολιας πατησε τα δεκατρια της αλλα ως τοτε δεν μπορουσε να ξεμυτισει από το σπιτι, επειδη ητανε πια λογοδοσμενη.
Μεθαυριο μας ενημερωνει η Ραζα, θα γινει ο γαμος. Μπορειτε να ερθετε ολες σας… Ειστε καλεσμενες.
Η Ντρουνια μας συνοδευει ως την εξωθυρα. Αλλαζει ένα κρυφο βλεμμα με την Αϊσα και της ψιθυριζει μια ακατανοητη φραση. Η Αϊσα αφηνει να της ξεφυγει μια κραυγιτσα τρομου.
Βγαινοντας εξω μας εξηγει τι εχουνε κανει στη Ντρουνια….
Ο πατερας της την εταξε σε έναν Συρο τυρεμπορα, που εχει μαγαζι στην κεντρικη αγορα του διεθνους τομεα. Εκει πανε και τουριστες από την ευρωπη και το δολλαριο σερνεται στα πεζοδρομια.
Ο τυρεμπορας εταξε στον αλβανο ότι θα κανονισει να του δωσουν εργολαβια καποιοι πλουσιοι γνωστοι του στις βιλε ςπου χτιζονται στον διεθνη τομεα.
Ο Αλβανος τον πληρωσε με τη Ντρουνια.
Λενε ότι ο Συρος εχει πολλα λεφτα αλλα περναει τη Ντρουνια κοντα τριαντα χρονια κι οι μασχαλες του βρωμανε πιο πολύ και από τα τυρια του.
Η Ντρουνια προσπαθησε να το σκασει από το σπιτι αλλα ο πατερας της την βρηκε και της εκαμε αυτό που κανουν οι αραβες στις ατιθασες νυφες.
Της χαρακωσε τα πελματα αναμεσα στα δαχτυλα και ποτισε τις πληγες με ξυδι.
Γι αυτό η Ντρουνια παταει τωρα μονο με πατεριτσες. Προκειμενου να αντεξει στις υποχρεωσεις του γαμου της, θα της δωσουνε μας λεει η Αϊσα, ισχυρα παυσιπονα αλλα τουλαχιστον κι ο γαμπρος και το σοϊ του θα είναι σιγουροι ότι δεν θα τους το σκασει.
Α, και κατι ακομα…
Η Ντρουνια δεν θα ξαναρθει σχολειο. Ο αντρας της και η πεθερα της δεν το κρινουν διολου πρεπον να βγαινει η νυφη τους κάθε μερα από το σπιτι…
Φεβρουαριος 2044 – ημερα Τεταρτη
Σημερα δεν πηγα σχολειο. Περασα κρυφα στη συνοικια των ανεργων, η οποια μοιαζει πλεον με έναν απεραντο σκουπιδοτοπο αλλα η μαμα μου, μου ειπε ότι στα παλια τα χρονια, αυτή η γειτονια ηταν πολύ ομορφη και γεματη κηπους.
Την ελεγαν Βοτανικο, εξαιτιας ενος Βοτανικου κηπου, που δεν υπαρχει πια.
Εκει κρυβεται ο αδερφος μου, ο Χαρης.
Ο Χαρης πηγαινε σχολειο, όπως κι εγω αλλα μετα το θανατο του μπαμπα μας, τον εβαλαν στο ματι οι μουσουλμανοι και δεν τον αφηναν σε ησυχια.
Ένα βραδυ του την εστησαν εξω από το γυμνασιο, του φορεσαν κουκουλα και τον μετεφεραν σε ένα υπογειο διαμερισμα. Εκει εχεσαν ολοι τους στη μπανιερα κι αφου τη γεμισαν σκατα, τον βουλιαξαν μεσα.
Ο Χαρης δεν ξαναπατησε στην ταξη του, παρα το ότι η μαμα μου εφτασε μεχρι να του υποσχεθει ότι θα πετυχαινε να τον μεταγραψει σε λυκειο του χριστιανικου τομεα. Ο Χαρης ειχε κουκουλωθει ως τα αυτια και δεν σηκωνονταν από το κρεβατι.
Εμεινε ετσι για καμια βδομαδα περιπου.
Μετα ηρθε και τον επισκεφθηκε καποιος ονοματι Υδροχοος, που δεν αρεσε καθολου στη μαμα μου, αρεσε όμως σε μενα, παροτι ηταν ντυμενος ολος στα μαυρα.
Κατι συζητησανε με τον Χαρη και σιγα-σιγα ο αδερφος μου συνηλθε. Μετα τον χασαμε.
Εφυγε από το σπιτι αλλα μας επισκεπτονταν μερικα βραδυα, στα κρυφα.
Η μαμα μου δεν θελει να μου αποκαλυψει που βρισκεται και τι κανει ο Χαρης, ωστοσο εγω εμαθα από τα ψιθυρισματα στο σχολειο. Μπηκε λενε στους «Ελευθερωτες» και τωρα τον κυνηγανε ολες οι αστυνομιες.
Ο αδερφος μου ντυνεται τις νυχτες στα μαυρα και βγαινει για κουρσο στους βρωμικους δρομους. Πολεμαει τους χαμπιμπηδες και τους αλβανους, οπου τους πετυχει. Οι Ελληνες σε ολο τον μουσουλμανικο θυλακα καμουν ορκους στο ονομα αυτωνων των ΄παιδιων, με τα ξυρισμενα κρανια και τα μαυρα πουκαμισα.
Μπαινουνε λαθραια στους θυλακες, μοιραζουνε τροφιμα και φαρμακα στους φτωχους, προστατευουν τον Ελληνα και παιρνουν εκδικηση για την παρτη μας, ενώ ολογυρα καραδοκουν οι αφγανοι και οι ρουφιανοι.
Η μαμα μου τρεμει για την τυχη του Χαρη. Τα περισσοτερα παιδια που εμπλεξαν με τους Ελευθερωτες, κατεληξαν ή στα νοσοκομεια ή στις φυλακες.
Ωστοσο δεν εχουμε κανεναν αλλον πια να γνοιαστει για μας τα Ελληνακια.
Ναι, ξερω.
Τους κατηγορουν επειδη είναι βιαιοι και σκληροι.
Μπα?
Και πως δηλαδη θελετε να σας προστατευσουν από το μαχαιρι του μαροκινου, από το πιστολι του αφγανου και από το καλασνικωφ του αλβανου?
Μηπως νομιζετε ότι τις αγριες νυχτες στους δρομους κυκλοφορουνε αγγελοι?
Ναι, ρε.
Και οπλα εχουν και ροπαλα εχουν και στρατιωτικες στολες εχουν και εκπαιδευονται στις μαχες σωμα με σωμα.
Γιατι εδώ περα είναι εμπολεμη ζωνη. Κι οι εχθροι δεν μας ερχονται με λουλουδια – ενταξει?
Χτες λαβαμε το μαντατο ότι ο Χαρης τραυματιστηκε σε καποια συμπλοκη. Η μαμα κοντευει να τρελαθει από την αγωνια της αλλα τα παιδια στην Οργανωση δεν της επιτρεπουν να παει να τον δει, γιατι φοβουνται ότι οι αφγανοι την παρακολουθουνε μερα και μνυχτα.
Επετρεψαν όμως σε μενα.
Ετσι φορτωθηκα μερικα φαρμακα, που τα αγορασα κρυφα από τον χριστιανικο τομεα και να που τωρα βρισκομαι στη συνοπικια των ανεργων…
Ο Χαρης κρυβεται σε ένα παλιο διπατο σπιτι, που στον απανω οροφο μενει ενας παπας, με την παπαδια του. Ο παπας ανηκει στην Οργανωση και εχιε μετατρεψει το ισογειο και το παλιο κελλαρι, σε προχειρο νοσοκομειο για τους τραυματιες των Ελευθερωτων.
Εχω την αισθηση ότι θα το γνωριζει η μιση αστυνομια αλλα ισως καποιοι από κει μεσα κανουν τα στραβα ματια, γιατι ακομα υπαρχουν λιγοι Ελληνες στις δημοσιες υπηρεσιες.
Κι επισης ερχονται πολλοι Ελληνες γιατροι εθελοντες, να φροντισουν τους μαχητες μας.
Στα νοσοκομεια δεν μπορουνε να πανε γιατι θα τους συλλαβουνε αμεσως…
Ο αδερφος μου ευτυχως δεν εχει τραυματιστει σοβαρα. Τον βρισκω να σουλατσαρει στο ρημαγμενο προαυλιο, οπου εχουνε σωριασει παλιες σκουριασμενες πινακιδες.
Σε μια από αυτές, διαβαζω: «ΕΘΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ»
Δεν υπαρχει πια. Καηκε σε μια επιθεση κουκουλοφορων, που ολοι μας ξερουμε ότι είναι τραμπουκοι του καθεστωτος. Ολος ο πνευματικος πλουτος της νεωτερης Ελλαδας εγινε σταχτη μεσα σε μια νυκτα. Η πυροσεβστικη ειχε λαβει εντολη να μην επεμβει.
Κι ετσι σημερα η ιστορικου μας μπορει να λεγει ότι θελει…
Ο Χαρης εχει ένα τεραστιο μελανωμα στην αριστερη ωμοπλατη από το καδρονι ενός πακιστανου. Το δεξι του χερι εχει μια ελαφρια χαρακια από το μαχαιρι ενός μαροκινου.
Του δινω τις αλοιφες που μου ζητησαν οι συναγωνιστες του.
-Καλα ειμαι, μου λεει γελωντας… Σε δυο μερες θα ξαναβγω στους δρομους…
Καθομαστε πλαϊ-πλαϊ χωρις να αλλαζουμε κουβεντα. Καποια στιγμη μονον με ρωταει για τη μαμα. Του λεω πως ανησυχει πολύ για τη ζωη του και δεν μπορει πια να κοιμηθει τα βραδια.
Ανασηκωνει τους ωμους.
-Ουτε εγω κοιμαμαι τα βραδια, μουρμουριζει… Ζουμε στις μερες του αιματος, αδερφουλα. Τα ιδια τα ονειρα μας, μας κρατανε ξυπνιους…
Φεβρουαριος 2044 – ημερα Παρασκευη
Μιλησα στον Χαρη για τη Ντρουνια. Στην αρχη δεν ηθελε ουτε να ακουσει.
-Να γυρισει πισω στη χωρα της η κωλοαλβανιδα…
-Είναι φιλη μου, Χαρη
-Πολεμαμε για τους δικους μας, αδερφουλα…
-Εσυ να πολεμας για το δικαιο, αδερφουλη…
Πες-πες του γυρισα τα μυαλα. Και μετα του ανεπτυξα το σχεδιο που ειχαμε καταστρωσει εγω, η Χρυσουλα και η Αϊσα.
Εσκασε στα γελια.
-Καλα ειστε απιστευτες…
Σημερα είναι η μερα το γαμου της Ντρουνιας. Τα εχουμε ετοιμασει όλα, από εχθες.
Η ωρα 11:00 το πρωϊ συναντιομαστε με τη Χρυσουλα και την Αϊσα και ξεκιναμε ολες μαζι.
Στη διαδρομη βρισκουμε και τον Χαρη.
Η Χρυσουλα του φοραει την κελεμπια και τον φερετζε.
Δεν φαινονται παρα μονο τα ματια του.
Ο αδερφος μου είναι ενας κουκλος. Και με το καφτανι δειχνει ακομα πιο ομορφος. Ή μαλλον ομορφη…
Κατι χαμπιμπηδες που μας κιαλαρουν στη διαδρομη, τον κοιτανε και ξερογλειφονται.
Που να ’ξεραν τι κρυβεται από κατου…
-Κοριτσια ποια εχει τις βρωμουσες?
-Εγω μουρμουριζει η Αϊσα και μου τις πασαρει.
Τα χερια της τρεμουν.
Κοντευει να κατουρηθει από το φοβο της.
Το σχεδιο θα το εκτελεσουμε εγω, ο Χαρης και η Χρυσουλα…
Φτανουμε στο σπιτι του Συρου τυρεμπορα, οπου θα γινει η πρωτη τελετη πριν από τον γαμο.
Θα φερουν τη νυφη οι γονεις της και θα τη βαλουνε να πλυνει τα ποδοα της πεθερας.
Γυρω στις 12:15 ερχεται το αλβανοσογο. Ο πατερας/αφεντης, η Ραζα και τα εξι αλβανακια.
Η Ντρουνια είναι ολοκληρη καλυμμενη σε μια ροζ κελεμπια. Ακομα και τα ματια της.
Βλεπει πισω από ένα διχτυωτο.
Οι αδερφες του γαμπρου πανε να ετοιμασουν τη λεκανη με το ζεστο νερο για το τελετουργικο πλυσιμο.
Κλεινω το ματι στη Ντρουνια, σημαδι πως όλα είναι ετοιμα. Αυτή σκυβει στη μανα της και της ψιθυριζει ότι την εχει πιασει κοψιμο και πρεπει ευθυς να παει στην τουαλετα.
Η Ραζα μας την εμπιστευεται να την παμε εμεις, γιατι δεν μπορει ακομα να καλοπερπατησει.
Στην τουαλετα μας περιμενει ο Χαρης.
Αλλαζουνε φορεσια με τη Ντρουνια.
Τη Ντρουνια μασκαρεμενη με το καφτανι του Χαρη, την οδηγει εξω η Αϊσα, οπου την περιμενει ενας Ελευθερωτης με μοτοσυκλετα. Εγω, η Χρυσουλα και ο Χαρης/Ντρουνια σκαζουμε τις βρωμουσες στη βρωμερη χεστρα τους κι ανοιγουμε διαπλατα την πορτα.
Δεν περνανε πεντε λεπτα και το σαλονι αρχιζει να μποχαει σαν βοθρος.
Ενας –ενας οι καλεσμενοι την κανουνε για εξω, να ανασανουν αερα. Η αδερφη του γαμπρου που κουβαλαει το λαβομανο, κοιταζει προς την ανοιχτη πορτα της τουαλετας και δεν μπορει να το πιστεψει.
Θα συλλογιεται τωρα πως θα αντεχουνε τη μποχα, ετσι και παει για χεσιμο η νυφη τους…
Ο μονος που δεν χαμπαριαζει χριστο είναι ο γαμπρος,
Μαλλον επειδη αυτος βρωμαει πιο πολύ και από τις βρωμουσες.
Ο Χαρης δεν κολωνει ουτε λεπτο. Βουταει τη λεκανη και γονατιζει μπροστα στην πεθερα.
Αυτή όμως είναι αδυνατο να αντεξει την αναδυομενη σκατιλα και του κανει νοημα να περιμενει.
Βγαινει εξω και ρουφαει βαθιες ανασες.
Μ’ αυτα και μ αυτά, η Ντρουνια πρεπει τωρα να εχει φτασει τωρα μεχρι τον παλιο Βοτανικο οπου τα παιδια της Οργανωσης μας υποσχεθηκανε ότι θα βοηθησουν.
Το πώς δεν το ξερουμε ακριβως αλλα η Ντρουνια μας ειπε πως ότι και να γινει θα είναι σιγουρα καλυτερο από το να παντρευτει τον τυρεμπορα. Αλλωστε νομιζω ότι γουσταρει τον Χαρη. Κριμα που είναι Αλβανιδα, ρε γαμωτο. Αλλα δεν βαριεσαι…
Ο ερωτας δεν μπορει να εχει εθνικοτητα…
Και μπροστα στον ερωτα ακομα και η Οργανωση κανει τα στραβα ματια.
Η μποχα από τις βρωμουσες ξεθυμαινει λιγακι και οι καλεσμενοι ξαναμπαινουν ενας-ενας.
Η πεθερα επιστρεφει και καθεται στον θρονο της. Ο Χαρης σηκωνει το λαβομανο με τον ζεστο νερο και την καπελωνει!
Μετα πεταει απο πανω του τις μπουρκες και τους φτυνει καταμουτρα.
Με το που βλεπουν τη στολη των ελευθερωτων, δεν τολμουν να βγαλουνε αχνα.
Φευγουμε ολοι μαζι αφου πρωτα τους φτυσουμε έναν-έναν και ξεχωριστα τον γαμπρο.
-Αειντε να χαθεις τυροπουρεκλω, που μου θελες και το κοριτσακι των 15 ετων… Τρεχα τωρα τη μανα σου και πλυνε της τον κωλο!
Φεβρουαριος 2044 – Ημερα Σαββατο
Καλα-ε? Εχει γινει το σουσουρο απο χτες, με τη φυγη της Ντρουνιας!
Ολοι το ξερουνε στον μουσουλμανικο θυλακα αλλα κανεις δεν τολμαει να μιλησει γιατι φοβουνται τα ρεζιλεματα.
Κι εμεις μεσα στη ταξη κανουμε καζουρα στη φυσικου, που βγηκε να μας κανει μαθημα η μαλακισμενη για τον σεβασμο στην κουλτουρα των διαφορετικων λαων.
Της σκασαμε μπροστα στη μουρη και δυο βρωμουσες που μας ειχανε περισσεψει.
Το αποφασισα μαλιστα, τις επομενες μερες να παρατησω κι εγω το σχολειο, να φορεσω τα μαυρα και να ανεβω απανω στον μιναρε, να ξυρισω τα γενια του μουεζινη.
Για να μην με ξαναξυπνησει πια ο πουστης απο τα αγρια χαραματα.
Και ας ψαξουν μετα να με βρουν!
Ετσι κι αλλιως όπως εχουνε καταντησει οι ζωες μας, ζουμε μερα με τη μερα.
Κανεις εδώ δεν ονειρευεται πια ένα μελλον.
Γιατι όπως λεει κι ο Υδροχοος που είναι σοφος ανθρωπος: «Μελλον μας είναι να παραμεινουμε ζωντανοι στο παρον…»
Τερμα λοιπον το γραψιμο.
Απο δω και περα οτι γραψω, θα το γραψω με αιμα…
Ωραίος ο φερετζές σου, Πόπη μου [αφιερωμένο στη μαύρη ημέρα της 10ης Οκτωβρίου του 2016]
Κοινοποιήστε: